Το παρακάτω κύριο άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα
«Ανατολή», Νοεμβρίου 2011 (τεύχος 99)
Η ιστορία παλιά, αλλά άκρως επίκαιρη. Μας την υπενθύμισε
ένας παλιός Πολίτης, που είδε κι έζησε πολλά.
Το πρωϊνό της 7ης Σεπτεμβρίου 1955, είχε βρεί την
Πόλη καμμένη και ρημαγμένη, από τα χέρια του κατευθυνόμενου όχλου. Στην
περίφημη μεγάλη οδό του Πέρα, τα πεταμένα εμπορεύματα από τα κατεστραμμένα
καταστήματα, σχημάτιζαν ατέλειωτους σωρούς που δυσκόλευαν την προσπέλαση, ενώ
στα κύρια σημεία του δρόμου τα τάνκς του στρατιωτικού νόμου «φρουρούσαν» …το
αποτρόπαιο θέαμα.
Προς το μεσημέρι εκείνης της ημέρας ο Πρωθυπουργός Αντνάν
Μεντερές μαζί με τον Πρόεδρο Τζελάλ Μπαγιάρ, συνοδευόμενοι από πλήθος κρατικών
παραγόντων, διέσχιζαν την οδό του Πέρα, για να σχηματίσουν προσωπική εικόνα για
το μέγεθος της καταστροφής που είχαν προκαλέσει τα ενεργούμενα των υπηρεσιών
τους, κατά των Ρωμιών και άλλων μειονοτικών.
Σε κάποιο σημείο του δρόμου, αντιλήφθηκαν μια απρόοπτη
εικόνα. Μπροστά στο κατεστραμμένο, φημισμένο εστιατόριο – μπιραρία «Ατλαντίκ»,
ο Ρωμιός ιδιοκτήτης του είχε στήσει τον πρόχειρο πάγκο του κι έφτιαχνε
σάντουϊτς με ψημένα λουκάνικα.
Η αντίδραση του Μεντερές στο θέαμα, ήταν το σχόλιο «αυτό το
μιλλέτι ό,τι και να πάθει δεν τα βάζει κάτω…»
Αυτό το ψυχικό σθένος του Ρωμιού, καλούμαστε να
επιστρατεύσουμε, για ν’ αντιμετωπίσουμε την βαθύτατη κρίση που διέρχεται η χώρα
μας.
Ο καθένας μας καλείται να επιστρατεύσει την δημιουργικότητα
και την ευρηματικότητα του, για ν’ ανταπεξέλθει στις δυσκολίες. Όμως η διέξοδος
από την κρίση δεν μπορεί να είναι ατομική. Διότι πόσο στέρεη μπορεί να είναι
μια ατομική διάσωση, όταν η κοινωνία ολόγυρα θα έχει καταρρεύσει;
Γι’ αυτό αποκτά ζωτική σημασία η συλλογική δράση και η
κοινωνική αλληλεγγύη, στην προσπάθεια υπέρβασης της κρίσης. Σε αυτές τις
συνθήκες, τα προσφυγικά σωματεία του Ελληνισμού της καθ’ ημάς Ανατολής, και
φυσικά οι σύλλογοι των εκπατρισμένων Κωνσταντινουπολιτών μπορούν να
διαδραματίσουν σπουδαίο ρόλο.
Αυτοί οι φορείς, που έχουν καταγεγραμμένη στην συλλογική
τους μνήμη, την προσφυγιά και τον αγώνα για επιβίωση, μπορούν να βρουν το
ψυχικό σθένος του Ρωμιού για αναδημιουργία. Ξεπερνώντας την συνήθη πολιτιστική
δράση τους, μπορούν να επανεκτιμήσουν τον ρόλο τους στην περίοδο της κρίσης.
Και να αναπτύξουν μορφές συλλογικής δράσης που θ’ απαντούν στις ανάγκες των
καιρών. Οργανώνοντας δίκτυα ανταλλαγής υπηρεσιών, καταστήματα με είδη από
«δεύτερο χέρι», συνεταιριστικές παραγωγές και άλλες μορφές δράσης που θα
προκύψουν από την εμπειρία τους.
Αυτός είναι ο τρόπος οι σύλλογοι μας να διατηρήσουν την
συνοχή των μελών τους, αλλά και την ύπαρξη τους. Με τον τρόπο αυτό θ’ ανταποκριθούν
στην κοινωνική τους ευθύνη, στις δύσκολες συνθήκες που διανύουμε.
Από αυτή την αφετηρία άλλωστε, της κοινωνικής ευθύνης, στην
«Ανατολή» αποφασίσαμε για να διευκολύνουμε όσους συνδρομητές μας αντιμετωπίζουν
σοβαρά οικονομικά προβλήματα, να τους παρέχουμε την δυνατότητα να καταβάλλουν
συνδρομή των 15 Ευρώ (αντί 20) για το 2012, με την προϋπόθεση η κατάθεση να
γίνει στον τραπεζικό μας λογαριασμό από 1 Ιανουαρίου έως 31 Μαρτίου 2012.
Επίσης σε όσους συνδρομητές μας έχουν αδυναμία να καταβάλλουν και αυτή την
συνδρομή, προτείναμε να επικοινωνήσουν μαζί μας για να βρούμε τον τρόπο που θα
φτάνει η «Ανατολή» στα χέρια τους, εάν ενδιαφέρονται να την διαβάζουν.
Ας ενώσουμε, λοιπόν, τις δυνάμεις μας για να αντιμετωπίσουμε
τις δύσκολες εποχές, όσο μπορούμε πιο συλλογικά και με το κεφάλι ψηλά.
Σε όλους τους αναγνώστες μας, ευχόμαστε υγεία και δύναμη για
τις εορτές και τον νέο χρόνο.
Γρηγόρης Κεσίσογλου
Εκδότης της «Ανατολής»
